Processing groups en lasagna

Vandaag, woensdag, ben ik alweer over de helft van mijn studieweek. Wat vliegt de tijd! Ik leer mijn groepsgenoten steeds beter kennen en het zal moeilijk worden om vrijdag afscheid van ze te nemen... Wat leer ik hier veel! Het meest gave is, dat echt herstel mogelijk is! Op allerlei vlak! Dat proces is pijnlijk en niet gemakkelijk, maar de vrucht ervan is groot.
Vandaag en morgen spreekt John Townsend, de andere van de twee schrijvers-therapeuten-leadershipscounselors. Een heel andere man, die ook regelmatig rollenspellen tussendoor doet. Zo mooi om te zien, hoe hij de principes toepast en hoe een gesprek dan verloopt. Ik hoop, dat ik er íets zal kunnen toepassen.

Wat voor mij erg leuk was om te horen van mijn twee Indonesische groepsleden, is dat ze het gisteravond over mij hadden gehad en zich afvroegen of ik een professionele counselor was, vanwege m´n scherpe inzichten! Ha, dat compliment eigen ik me mooi toe!
Een ander mooi compliment: onder het eten zei iemand, dat hij vond, dat ik niet Engels erbij spreek, maar eigenlijk tweetalig ben.

Er gebeurt hier van alles, mensen komen tot nieuwe inzichten, werken door pijnlijke stappen heen, ontvangen steun en liefde uit de groep, leren een moeilijk deel van zichzelf accepteren of een pijnlijke ervaring uit hun verleden in het licht te brengen en te delen met de anderen, enz. enz. Het is bijzonder en een eer om erbij aanwezig te mogen zijn en er deel van uit te maken bij deze andere mensen.

Vanavond hebben we wat leuks gedaan: uit eten op Balboa Islands, niet ver hier vandaan, bij Amelia´s, een mix tussen Italiaans en vis. Op de heenweg leerde ik, dat je ook een chauffeur van een shuttle (soort taxi) dient te tippen (fooi geven)... Oeps! Ik heb maar aan de driver uitgelegd, dat we dat in Holland niet kennen, want hij had me in het weekend ook al een paar keer weggebracht en opgehaald. (En ik heb natuurlijk niet één keer een fooi gegeven... Hmm, komt daar onze slechte reputatie op dat gebied vandaan?!)

Het was heel fijn! Lekker buiten wandelen tussen de palmbomen en de winkeltjes, een schitterende zonsondergang tussen de huizen door gezien, fijn gezelschap, genieten na alle serieuze gesprekken! Echt heerlijk! We hebben lol samen en er valt van alles te bespreken, zoals culturele verschillen tussen Amerika en Nederland. Ik heb de bediening van het restaurant nog drop aangeboden, maar die wilden het helaas niet proeven. Van mijn tafelgenoten hebben er drie wel een dropje geprobeerd. Niet iedereen vond het lekker, maar wel leuk, dat ze het deden!
Toen we van tafel wilden gaan, bleek dat één groepslid het diner al voor ons allemaal had betaald!

Morgen wordt het hier heel warm, 30 graden. We zijn een groot deel van de dag binnen, steeds in wisselende ruimtes. Meestal zijn die gekoeld, zelfs op mijn hotelkamer heb ik een airco.