Naples, Key West and Miami for last

Een tijdje geleden alweer dat we een verslagje hebben geplaatst. Met kortere stops, van drie dagen per plek kom je aan minder extra dingen toe, merken we. Daarom nu een verslag van een paar plaatsen tegelijk.

Onder Naples verbleven we in het Port of the Islands Resort, een erg mooie locatie in the middle of nowhere. We hebben op Marco's Island, ten noorden daarvan, heerlijk ontspannen gegeten in The Sand Bar, een Amerikaans café met overal tv-schermen met sportprogramma’s erop, waaronder een heel spannende mountainbike-stunt-wedstrijd.

Een ander leuk uitje daar was de vliegbootexcursie door de Everglades, een gebied met veel water en mangroves, waarbij we diverse alligators hebben gezien. Onze captain heeft er zelfs eentje een vers gevangen vis handgevoerd, waarbij hij liet zien hoe de bek van een alligator keihard dichtslaat, als ie een prooi beet heeft. Dat gaat echt met een klap, alsof er een deksel op een put valt! Ook een aantal mooie vogels waren er te zien, waaronder white egrets (ken de Nederlandse naam niet…), great white herons (een grote witte reigersoort), diverse roofvogels en heel veel kleine zwarte krabbetjes op de stammen van de mangroves. Die laatste konden we bekijken vanaf een houten looppad door een mangrove bos. Daarbij hoorde een bezoekje aan een gator-man, waar we een grotere alligator konden aanraken en een kleintje mochten vasthouden. Erg verrassend! De buik is heel zacht, de rug is hard met bobbeltjes. Dit zijn harde botjes, die warmte absorberen om zijn lichaamstemperatuur op peil te kunnen houden. Vandaar dat dat deel vaak boven water uitkomt. Het blijven indrukwekkende dieren, waar je beter wat afstand van kunt houden, want een alligator, die aanvalt op land loopt zo hard als een renpaard!

Na dit Resort, waar we onverwacht een “complimentary breakfast” (weer zo’n prettig knipoogje!) bij hadden tot groot plezier van de jongens, die 's morgens graag snel en voor ons uit gingen eten, reisden we naar Key West. Dat is nog een heel eind! Vanaf het vaste land is het ruim 110 mijl naar het uiterste punt. Een schitterend Waldorf Astoria hotel, The Reach, wat ligt op een geweldige plek bijna op het uiterste puntje van Key West en vlak aan de Atlantische Oceaan. Het heeft een eigen zandstrand, zo eentje uit de reclame, met een jongeman erbij, die je stoel voor je klaar zet, " wilt u een parasolletje erbij?", op vaste tijden een gratis cocktail, wat fruit of een ijsje, allemaal niet verkeerd! De oceaan is daar heel helder, waardoor je, als je rustig blijft staan, de vissen om je heen kunt zien zwemmen.

Ook hebben we daar een snorkelexcursie gedaan, waarbij we op een grote catamaran naar het Great Florida Reef voeren. Trots op onze jongens, die allebei zonder angst voor de eerste keer snorkelend de oceaan ingingen. David sprong zelfs van de boot! Goede zwemmers allebei! Veel mooie koraalsoorten gezien in bolvormen, waaiers en "takjes", allerlei vissen, groot en klein, fel blauw, oranje, gestreept en ook veel kwalletjes… Arko mocht niet van Bram achter de vissen aanjagen :) We hoopten nog op en dolfijn of een kleine haai, die hebben we helaas niet gezien. Ruim een uur konden we daar rondkijken voor we teruggingen naar het vasteland.
Bij het terug aan boord gaan werd ik ontzettend misselijk van de golfbeweging bij de trap. Jammer genoeg heb ik daar nog lang last van gehouden… De hele middag op bed gelegen en ’s avonds heel voorzichtig lopen om weer balans te vinden, was dat een onverwacht staartje van dit uitje.

In de omgeving van het hotel waren veel mooie boten en auto’s te zien, groot groter grootst. Eén avond hebben we heerlijk gegeten bij Conch Republic, een soort grote bar aan de rand van een jachthaven, waarna we als afsluiting in het donker in het hotelzwembad gespeeld hebben met de jongens (lummelen blijft leuk!) en Arko en ik ’s avonds laat toen de jongens op bed lagen, op een buitenterras zaten, waar het nog steeds heet was, maar wat een heerlijk plekje! Helaas komt aan alle luxe een eind :), dus gingen we na drie dagen weer verder.

Inmiddels verblijven we in Miami Beach, onze laatste stop. Het is weer even ontdekken hoe hier alles werkt. Bij dit hotel konden we alleen parkeren m.b.v. valet-parking, een voor ons nieuw systeem. Als je je auto wilt gebruiken, meld je dat aan de balie, kwartiertje geduld hebben en dan wordt ie voorgereden. Oh ja, en natuurlijk de fooi voor de valet niet vergeten!
Gisteravond hebben we gegeten bij een van-alles-wat restaurant vlakbij het strand. Met gezellige muziek op de achtergrond hebben we genoten van pizza, lasagne en zalm. Altijd leuk hier zijn de gratis refills, je glas is bijna leeg en als je even niet oplet, is het alweer bijgevuld. Minder leuk was de rekening, we hadden al gehoord dat het hier duur was en dat bleek te kloppen!
Er zitten hier trouwens heel veel katten, voor het eerst zien we die deze vakantie. Waarschijnlijk zijn het veel zwervers, want ze lopen vrij rond. Dan missen we Leeuwtje en zijn we blij met onze goede oppassers thuis!

Tijdens de wandeling naar huis viel me op hoeveel “show” je in zo’n wereldstad ziet: grote, indrukwekkende hotels, veel gekleurde lichten, reclame’s, muziek, alles om mensen te lokken en te vermaken, zodat er geld verdiend kan worden. Mooi en leuk, ook druk en oppervlakkig.

Ik had in het restaurant een gesprekje met onze serveerster, een jonge Spaans-sprekende vrouw, die hier Geneeskunde studeert en indrukwekkende dagen maakt: overdag van 8.00u tot 15.00u loopt ze haar coschappen bij een oogarts, om dan van 16.00u tot 23.00u in het restaurant te werken en daarna nog 50 minuten naar huis te rijden… Haar commentaar: “America is the land of opportunities!” Met een achtergrond in Cuba is dat natuurlijk ook zo. Als Nederlander ben ik echter niet gewend dat studeren zó zwaar is vanwege ons toch nog steeds mooie studiesysteem (ook ondanks de recente omschakeling naar 100% leen-studiebeurs). Hier gaat het echt heel anders!

Gelukkig ligt onze hotelkamer op de derde verdieping. Los van de ruziënde buren, waar we toch de receptie maar even voor hebben gebeld, die iemand langs stuurde waarna het gelukkig een stuk kalmer werd ;) , hebben we een rustige kamer.

Nog enkele dagen resten ons hier. Dan vliegen we weer terug naar huis. Voor mij betekent dat het beginnen met mijn nieuwe studie, waar ik erg naar uitkijk! Voor Arko en de jongens wordt het terug aan het werk en weer naar school. Wat minder enthousiasme daar… Wel heerlijk om straks weer in ons eigen bed te slapen! En dan alle foto’s en filmpjes terug te kijken! Wie komt meekijken??